II. PIERWSZA PIECZĘĆ MIASTA KOŁOBRZEG

Po wielu wiekach osadnictwa wokół miejsca, w którym dziś usytuowane jest miasto, na prawie lubeckim ulokowano Kołobrzeg. Sygnatariuszami aktu nadania praw miejskich, dnia 23 maja 1255 roku, byli ówcześni władcy tej ziemi: książę pomorski Warcisław III i biskup kamieński Hermann von Gleichen. Miasto nad Parsętą otrzymało dwóch suzerenów: Gryfitów i biskupów kamieńskich. Władcy ziemi kołobrzeskiej ufundowali nowemu miastu olbrzymią pieczęć miejską, o średnicy aż 80 mm. Fundatorzy rzeczonej pieczęci, zważywszy na fakt lokacji Kołobrzegu jako pierwszego w regionie ośrodka miejskiego, powzięli decyzję iż winien on uprawomocniać dokumenty znakiem wielkim i o bogatej szacie ikonograficznej. W odbiciu lustra tłoka, widnieje fantazyjna budowla udostojnioną wieżami i blankami. Poniżej opisywanego obiektu architektonicznego, artysta – rytownik umieścił, pośród falującej wody rzeki Parsęty, dwie skierowane ku sobie ryby. Obecność i rolę dwóch suzerenów w mieście, poświadczają, ulokowane na linii średnicy pieczęci, pośród wież nierealistycznej budowli, insygnia ich władzy: mitra książęca oraz umieszczona poniżej (w bramie) infuła biskupia. Inskrypcja na otoku przedstawionej kopii trzynastowiecznej pieczęci miejskiej brzmi: ?SIGILLUM BURGENSIUM DE KOLBERGHE? ? pieczęć miasta Kołobrzegu.

Robert Maziarz

fot. Marek Augustyniak